هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی گروه درمانگری عقلانی – هیجانی - رفتاری و روان نمایشگری در تغییر سبکهای ابراز هیجان مراجعان مراکز مشاوره بهزیستی شهر تهران بود. بدین منظور 36 نفر از مراجعان داوطلب به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. اعضای گروهها به وسیله پرسشنامه های ابرازگری هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان (کینگ و امونز، 1990) و پرسشنامه مهار هیجانی (راجر و نجاریان، 1989) قبل و بعد از 12 جلسه مشاوره گروهی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج بیانگر آن بود که هر دو روش گروه درمانگری عقلانی – هیجانی - رفتاری و روان نمایشگری در افزایش ابرازگری هیجانی کاهش بازداری و دو سوگرایی هیجانی مراجعان اثربخش بودند. همچنین مشخص شد که روان نمایشگری از گروه درمانگری عقلانی – هیجانی - رفتاری در افزایش ابرازگری هیجانی موثرتر بود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی عقلانی هیجانی رفتاری بر کنش های اجرایی و سلامت روان مادران کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی انجام شد. روش: در یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل و مداخله نما، تعداد 30 مادر کودک مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بجنورد طی مدت چهار ماه و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و همچنین به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش، کنترل و مداخله نما قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش در معرض مداخله 8 جلسه ای گروه درمانی عقلانی هیجانی رفتاری قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل و مداخله نما در معرض چنین مداخله ای قرار نگرفتند. باوجوداین، گروه مداخله نما به مدت 8 جلسه نرم افزار ورد-ویندوز را آموزش دیدند. پرسشنامه سلامت عمومی و آزمون برج لندن در مورد شرکت کنندگان اجرا گردید. داده های پژوهش به کمک نرم افزار آماری «اس. پی. اس. اس. » و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که گروه درمانی عقلانی هیجانی رفتاری باعث بهبود سلامت روان و کنش های اجرایی گروه آزمایش نسبت به گروه های کنترل و مداخله نما می شود. بحث و نتیجه گیری: گروه درمانی عقلانی هیجانی رفتاری نقش مهمی در بهبود کنش های اجرایی و افزایش سلامت روان مادران کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی دارد. درمان گران می توانند از این روش درمانی جهت بهبود کنش های اجرایی و افزایش سلامت روان مادران کودکان مبتلا به نقص توجه-بیش فعالی استفاده کنند.

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر گروه درمانی عقلانی - هیجانی - رفتاری (REBT) در کاهش استرس دیرنابینایان بوده است. طرح پژوهش به صورت پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گواه سازمان دهی شده است. پس از انتخاب افراد واجد شرایط، آنان به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند (30 نفر در هر گروه) و پیش آزمون برای دو گروه اجرا شد. سپس آموزش عقلانی - هیجانی - رفتاری بر روی گروه آزمایش اعمال گردید. پس از اتمام آموزش از دو گروه پس آزمون به عمل آمد و یک ماه بعد نیز از دو گروه مجددا آزمون انجام پذیرفت. جهت جمع آوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه باورهای غیر منطقی IBT و پرسشنامه DASS21 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمونهایT و کلیه مراحل تحلیل با نرم افزار SPSS 18 انجام پذیرفت. نمرات گروه آزمایش و گروه گواه در پیش آزمون تفاوت چندانی با هم نداشت، در پس آزمون نمرات گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری داشت، اما در گروه گواه تفاوت معنادار نبود. این امر بیانگر اثربخشی مداخله ارائه شده می باشد. همچنین با مقایسه نمرات پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش و گروه گواه تفاوت معناداری به دست نیامد و در نتیجه می توان تاثیر مداخله آموزش گروهی REBT را با ثبات ارزیابی کرد. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر، حاکی از اثربخشی مداخله آموزش REBT در کاهش استرس افراد دیرنابینا می باشد.

  لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد روان نمایشگری بر کاهش ناکامی و افزایش تنظیم هیجانی کودکان کار و خیابان 18-14 سال شهر اراک انجام شد در یک طرح شبه آزمایشی، تعداد 22 کودک کار و خیابان از بین کودکان کار و خیابان 18-14 سال تحت پوشش خانه مهر چ به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. برای گروه آزمایش 10 جلسه مشاوره گروهی به مدت 2 ساعت و یکبار در هفته با رویکرد روان نمایشگری اجرا شد. برای ارزیابی سطح ناکامی و تنظیم هیجانی به ترتیب از مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی گراتز و پرسشنامه ناکامی روزنزوایگ بهره گرفته شد. تاثیر مداخله انجام شده به کمک مقایسهپیش آزمون و پس آزمون ارزیابی گردید. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن بود که رویکرد روان نمایشگری بر کاهش نوع ناکامی در عامل های تسلط مانع و بقای نیاز موثر است اما باعث ایجاد تغییرات معناداری در عامل دفاع از خود نشد. همچنین، . اجرای متغیر مستقل ( روش روان نمایشگری ) باعث ایجاد تفاوت معناداری در تنظیم هیجانی در ابعاد عدم پذیرش، اهداف، تکانه، آگاهی و راهبردها بین دو گروه شده است اما این رویکرد نتوانسته است تفاوت معناداری در شفافیت هیجانی ایجاد نماید. بنابراین به طور کلی می توان رویکرد روان نمایشگری را مداخله ای موثر برای کاهش ناکامی و افزایش تنظیم هیجانی کودکان کار و خیابان دانست

هدف: باورها و شناخت هایی که در اذهان زوجین وجود دارد در نحوهٔ ارتباطات آن ها تأثیر می گذارد. هدف پژوهش مقایسهٔ اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی و زوج درمانی عقلانی-هیجانی-رفتاری بر باورهای ارتباطی زوجین ناسازگار بود. روش بررسی: روش بررسی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود و جامعهٔ آماری این پژوهش تمامی زوجین با شکایت زناشویی و مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان شناسی شهرستان ایلام در سال 1396 بودند. از میان آن ها به روش نمونه گیری در دسترس 30 زوج انتخاب شده و با همگن سازی و به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. زوجین جهت پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامهٔ باورهای ارتباطی ایدلسون و اِپستین (1982) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بن فرونی، نرم افزار SPSS و مقدار احتمال 0٫ 05 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر کاهش میانگین نمره های پس آزمون باور به تخریب کنندگی مخالفت (2٫ 58± 20٫ 10 و 0٫ 001=p)، توقع ذهن خوانی (4٫ 49± 23٫ 50 و 0٫ 001=p)، باور به عدم تغییرپذیری همسر (4٫ 12± 22٫ 50 و 0٫ 001=p)، کمال گرایی جنسی (3٫ 72± 22٫ 40 و 0٫ 001=p) و باور به تفاوت های جنسیتی (3٫ 43± 22٫ 00 و 0٫ 001=p) اثربخش بود. درمان عقلانی-هیجانی-رفتاری بر کاهش میانگین نمره های پس آزمون باور به تخریب کنندگی مخالفت (2٫ 23± 19٫ 45 و 0٫ 001=p)، توقع ذهن خوانی (3٫ 16± 23٫ 40 و 0٫ 002=p)، باور به عدم تغییرپذیری همسر (3٫ 41± 23٫ 75 و 0٫ 003=p)، کمال گرایی جنسی (3٫ 15± 22٫ 00 و 0٫ 001=p) و باور به تفاوت های جنسیتی (3٫ 71± 22٫ 30 و 0٫ 001=p) اثربخش بود. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش زوج درمان گران و مشاوران می توانند با آموزش باورهای ارتباطی صحیح با استفاده از زوج درمانی رفتاری تلفیقی و رویکرد عقلانی-هیجانی-رفتاری در جهت افزایش سازگاری زناشویی زوجین اقدام نمایند.

پیش زمینه و هدف: بر اساس نتایج تحقیقات مختلف یکی از مهم ترین عوامل مشکل ساز که باعث افزایش تعارضات و حتی طلاق می شود، ادراک تحریف شده، باورها و تفکرات زوجین است، بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی عقلانی-هیجانی–رفتاری بر بهبود باورهای ارتباطی زوجین متقاض طلاق بود. مواد و روش کار: روش شناسی این مطالعه نیمه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره آرامش اندیشه شهرستان تبریز در هفت ماهه اول سال1400بود. نمونه شامل30 زوج داوطلب بود که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. در گروه آزمایش10 جلسه آموزش90 دقیقه ای اجرا شد. شرکت کنندگان در پژوهش در هرسه موقعیت به مقیاس باورهای ارتباطی پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته (Mixed Model ANOVA) استفاده شد.یافته ها: زوج درمانی عقلانی-هیجانی–رفتاری بر بهبود باورهای ارتباطی ناکارآمد ذهن خوانی(035/0>P)، تغییرناپذیری همسر(043/0>P) و تخریب کنندگی مخالفت (001/0>(P، در مرحله پس آزمون تأثیر معناداری داشته و این تأثیر در پیگیری سه ماهه پایدار مانده است. همچنین نتایج نشان داد، در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش نمرات خرده مقیاس های ذهن خوانی، تغییرناپذیری همسر و تخریب کنندگی مخالفت زنان کمتر از مردان است(001/0>P)؛ که نشان می دهد زوج درمانی عقلانی-هیجانی–رفتاری به طور معناداری بر بهبود باورهای ارتباطی ناکارآمد و باقی ماندن تأثیر مداخله در آنان مؤثرتر عمل نموده است.بحث و نتیجه گیری: بنابراین می توان از این رویکرد به عنوان روش مداخله ای مؤثر برای کاهش و بهبود باورهای ارتباطی ناکارآمد در روابط تبادلی زوجین استفاده کرد.

مقدمه: خانواده به عنوان نخستین واحد اجتماعی، وظایف و کارکردهای متفاوتی در ارتباط با سلامت افراد بر عهده دارد و مکان اصلی یادگیری ارزش ها، هنجارها و شکل گیری کنش و تعاملات بین فردی است که دراین میان باورهای منطقی و غیرمنطقی از مهم ترین عوامل انعطاف پذیری و آسیب پذیری در خانواده می داند. پژوهش حاضر با هدف بررسی بالینی درمان عقلانی هیجانی رفتاری (REBT)، دارودرمانی وپلاسیبو بر کاهش پریشانی روان شناختی خانواده صورت گرفت. روش پژوهش: این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی (به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه پژوهش حاضر خانواده هایی با تشخیص اختلال اضطراب مراجعه کننده به بیمارستان لقمان شهر تهران بود. پس از انتخاب آزمودنی ها با رعایت ملاک های ورود و خروج، 40 نفر انتخاب شده، به طور تصادفی در چهار گروه (دارودرمانی، رفتاردرمانی عقلانی هیجانی، پلاسیبو، گروه کنترل) به طور مساوی (هرگروه 10 نفر) کاربندی شدند. برای اجرای این پژوهش، طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با استفاده از مقیاس افسردگی اضطراب استرس (DASS) اجرا شد و و پس از 3 ماه نیز آزمون پیگیری به عمل آمد. یافته ها: داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (در سطح معناداری 05/0) و با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند. نتایج نشان داد مداخله رفتاردرمانی عقلانی هیجانی به طور معناداری در کاهش اضطراب بیماران مؤثر واقع شد. نتیجه گیری: رفتاردرمانی عقلانی هیجانی با کمک به خانواده ها در جهت بازشناسی وسیع تر باورهای غیر منطقی خود و کاستن از اضطراب (سرزنش خود) و خصومت (سرزنش کردن دیگران و جهان) باعث کاهش مشکلات روان شناختی وافزایش سلامت خانواده می شود.